کاروان

عشق

تو را در بازترین پنجره می فهمم

در تنفس هوایی که یقین دارم هوا نیست

در وزش نسیمی که از سوی تو می آید

و موهایم را می رقصاند دلخواسته تو

در نوای پرنده ها و پرستوهای بازیگوش

و برگ هایی که از نفس تو زنده می شوند

در دل خاکی که هزاران دانه راز نهفته دارد

و فقط برای من وتو به ارمغان خواهد آورد

هستی دوباره ای که فراتر از زندگی هست

و در کویر دل ما چشمه ای جوشان خواهدشد

+ کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٦:٥۸ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۱/٤/۸